Alcobaca, Óbidos en São Lourenco

De eerste nacht in ons appartement. De één woelt en draait, de ander zaagt bomen om. Maar voor iedereen gaat de wekker om 7.30 uur. Lekker op tijd voor een vakantiedag, omdat we niet te laat willen vertrekken. Ons ontbijt wordt om 9.00 in een grote mand gebracht. Warme broodjes, roerei, verse sinaasappelsap, kaas en vlees. Het is heeeerlijk. Na het eten eet Riek nog een pruim. Dit blijkt een appelpruim te zijn. Riek had dat gister in het Portugees al gelezen toen we ze kochten. Linda en Marieke hadden dat detail gemist. 

Na het ontbijt vertrekken we naar Alcobaça. We rijden langs eucalyptusbossen, wijngaarden, mooie dorpjes en kerkjes. We stoppen omdat we een mega dikke boom zien. Ook zien we kamerplanten staan, maar hier zijn ze zo groot als een boom!! In de auto begrijpen Riek en Marieke van Linda dat ze eigenlijk geen échte Nederlanders zijn. Dé Nederlander is namelijk van: kijken, kijken en niet kopen. Riek en Marieke doen dat andersom: kopen, kopen en thuis pas kijken. Nuttige informatie voordat we de stad in gaan! 

Alcobaça is een kleine stad en ligt ongeveer 100 kilometer ten noorden van Lissabon. Er staat een klooster uit de 12e eeuw, klooster Santa Maria de Alcobaça. Het is een prachtig klooster. Hier om heen ligt een mooi plein waar we buiten (want de temperatuur is goed!) een hapje eten. 
Na ons bezoek zal het plein waarschijnlijk onder water staan, omdat iemand het openbaar drinkwaterkraantje niet met rust kon laten en het water niet meer te stoppen was. Signalement van de persoon: dame, normaal postuur, aqua/groene jas en Veluws accent. Mocht u haar zien, belt u dan met de politie in Alcobaça.

Na dit stadje, zetten we onze reis voort naar Óbidos. Dit is een middeleeuws stadje. Het is ook het best bewaarde vestigingsstadje van Portugal. Op een berg, vlakbij de Atlantische Oceaan was het een belangrijke verdedigingsplek. Omdat koning Dinis het in de 13e eeuw aan zijn vrouw heeft geschonken, is het altijd de stad van de koninginnen van Portugal geweest. Hierdoor is er veel aandacht besteed aan de verfraaiing van het dorpje en dat is nu nog steeds terug te zien. Het is erg pittoresk door de smalle straatjes, steegjes, kleine pleintjes, witte huisjes en heel veel bloeiende bloemen. Wij vinden dat heel bijzonder, zoveel bloemen in oktober.

In Óbidos wandelen we op ons gemak door de smalle straatjes. Hier worden van allerlei streekproducten verkocht. Tassen van kurk, souvenirs met haantjes en sardientjes (symbolen van Portugal), handgemaakte wollen truien en sokken én....kersenlikeur. Dat drink je hier in een bekertje gemaakt van chocolade. Riek vindt dit heeeeeeel lekker! Ook wordt er nog even geld gepind. Want ja...kopen, kopen en thuis pas kijken!!

Na Óbidos rijden we terug richting ons appartement, het strand São Lourenço ligt om de hoek en hier stoppen we dus nog even. Er zijn grote, woeste golven en een mooie wolkenlucht. Het strand bestaat uit heel grof wit zand, niet van dat fijne zand zoals op het Noordzeestrand. We staan even te genieten, maken foto's en filmpjes. 
Vervolgens eten we een hapje bij een visrestaurant in São Lourenço. We kiezen bakkeljauw in roomsaus van de kaart. Nooit eerder gegeten. Het was erg lekker!